ជំនឿលើការសូត្រមន្តរំដោះគ្រោះឱ្យអ្នកជំងឺ

នៅពេលមានសមាជិកណាម្នាក់ឈឺយូរថ្ងៃខែដោយមិនដឹងមូលហេតុ ឪពុកម្តាយតែងឬសាច់ញាតិសង្ស័យទៅលើអបិយជំនឿផ្សេងៗ ហើយក៏ទៅជួបគ្រូបុរាណឱ្យគន់គូរមើល ។ បើក្នុងករណីជើងលេខប្រាប់ថា មានគេធ្វើអំពើ ឬខុសនេះ ខុសនោះហើយ ពួកគាត់និមន្តព្រះសង្ឃមកសូត្រមន្តរំដោះគ្រោះឱ្យអ្នកជំងឺ ដើម្បីនឹងបានជាសះស្បើយឡើងវិញ ។ នេះជាជំនឿដែលខ្មែរយើងកាន់តាមតាំងពីបុរាណរៀងមក ដែលមានបរិយាយនៅឯកសារទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរ ។

តើគួរសូត្រមន្តរំដោះគ្រោះបែបណាទើបអាចឱ្យអ្នកជំងឺជាសះស្បើយបាន ? ខាងក្រោមនេះ គឺជារបៀបនៃការរៀបរណ្ដាប់ឱ្យត្រឹមត្រូវតាមបែបបុរាណដូចតទៅ ១-ត្រូវរៀបបាយសីមួយគូ , ស្លាធម៌មួយគូ , ទឹកអប់មួយគូ , ទៀនប្រាំ , ធូបប្រាំ, លាជប្រាំកន្ទោង , ផ្កាប្រាំ ដែលហៅថាជាគ្រឿងពុទ្ធបូជា ។ ២- រៀបគ្រឿងបូជាទេវតាមាន ស្លាធម៌៨ ទឹកអប់២ដប ដោយរៀបដាក់នៅទាំងសងខាងខ្លួនអ្នកជំងឺម្ខាង ពាក់កណ្តាលនៃចំនួនវត្ថុដែលកំណត់នេះ ។ ៣-ធ្វើពែមួយដែលគេឱ្យឈ្មោះថា ជាពែមឈូស ដែលមានបណ្ដោយប្រវែងមួយហត្ថអ្នកជំងឺ ទទឹងប្រវែងមួយចំអាមអ្នកជំងឺ ហើយត្រូវរៀបដាក់បាយ សម្ល នំចំណីក្នុងពែនោះតាមការគួរ ។ បន្ទាប់មកសូនរូបមួយដោយម្សៅ ឬដីស្អិតក៏បានតំណាងឱ្យរូបស្នងរូបរបស់អ្នកជំងឺសម្រាប់ដាក់រៀបក្នុងពែនោះ និងមានស្បូវស្ងួតមួយក្ដាប់ត្រៀមទុក ដើម្បីដុតរូបនោះផងដែរ ។ ៤- ត្រៀមសំពត់ប្រវែង៤ហត្ថ នៃអ្នកជំងឺ និងមានវាល់អង្ករដោយកូនចានតូចៗចំនួនស្មើនឹងអាយុរបស់អ្នកជំងឺផងដែរ ។ បន្ទាប់មកត្រូវបាញ់ទឹកអប់បន្តិចដាក់ក្នុងផ្ដិលទឹកធំមួយ និងមានពូនកូនភ្នំខ្សាច់មួយដាក់នៅថាសផងដែរ ។

គ្រឿងសក្ការៈដែលបានរៀបចំទាំងអស់ខាងលើនេះ ត្រូវយកទៅរៀបដាក់នៅចំពោះមុខព្រះសង្ឃសូត្រមន្ត ។ លុះលោកសូត្រមន្តរួច ហើយអាចារ្យត្រូវរៀបចំសែនព្រេន ដើម្បីបញ្ចៀសគ្រោះថ្នាក់នានា រួចហើយត្រូវយកភ្លើងអុជស្បូវដុតទៅលើរូបស្មូនម្សៅនោះ ដើម្បីជាការឧបកិច្ចថា បានដុតអ្នកជំងឺនោះកម្ទេចចោលហើយ ។ ជាកិច្ចចុងក្រោយត្រូវជូនពែនោះទៅតាមទិស ដែលអាចារ្យអ្នកសែនព្រេនបានចង្អុលប្រាប់ ។ គេជឿថា បើធ្វើដូច្នេះ អ្នកជំងឺនឹងអាចនឹងជាសះស្បើយ ។

ប៉ុន្តែទោះបីជាយ៉ាងណាក្តី វាមិនមានការគាំទ្រផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រឡើយ ។ ចំណែកគ្រូពេទ្យវិញ និយាយថា រាល់ជំងឺទាំងអស់គេត្រូវព្យាបាលដោយផ្អែកលើករោគវិនិច្ឆ័យនៃជំងឺ និងមូលហេតុនៃជំងឺនោះ ៕